کنارم باش، این پاییز،
کنارم باش، می‌ترسم.
خزان را دوست دارم من، ولی بی تو؛
خیابان، کوچه ها، این شهر، این پاییز؛
تو را بدجور کم دارد!

بدونِ تو؛ گلوی آسمان ها درد می‌بارد،
صدای خش خشِ این برگ ها بی تو؛
صدای نابهنجاریست باور کن؛ به بانگِ مرگ می‌مانَد!

اگر باشی، اگر همراهِ من باشی؛
خزان زیباترین فصل است، می‌دانم.
کنارت چای می‌چسبد؛
به وقتِ شامگاهان، در هوای سرد و بارانی.
کنارت کوچه ها زیبا، درختان، آسمان، گنجشک ها زیبا،
کنارت بازهم دیوانه ی باران و پاییزم.

کنارم باش ماهِ من، که با تو چای می‌چسبد،
که با تو عاشقی کردن، دویدن، شهر در پاییز را دیدن؛
که با تو کافه گردی، شعر خواندن، مبتلا بودن؛
در این پاییز می چسبد، عجب پاییز می‌چسبد!

کنارِ تو ؛ خزان زیباترین فصل است، میدانی؟!

بيدار شو!
من برای دوست داشتنت،
به خورشيد رو زده ام!
بيدار شو!
بهشت، بالاپوشش را کنار گذاشته!
بايد از زربافت عشق،
خيالی بر اندامت بپوشاند!
تو، صبح را زيباتر کرده ای.
و من غرق لب هايی که
از نوای لحن موسيقی آرام قلبم،
پر شده باشد.
کجای جهان ايستاده ای،
که خورشيد دارد بندبندم را 
از شور دستانت می‌سوزاند؟!

زیبا

زیبا هوای حوصله ابری است

چشمی از عشق ببخشایم

              تا رود آفتاب بشوید

                                    دلتنگی مرا

زیبا

هنوز عشق

                 در حول و حوش چشم تو می چرخد

از من مگیر چشم

دست مرا بگیر و کوچه های محبت را

                                               با من بگرد

یادم بده چگونه بخوانم

تا عشق در تمامی دل ها معنا شود

یادم بده چگونه نگاهت کنم که طرّی بالایت

                                         در تندباد عشق نلرزد

زیبا آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را

                                      احساس می کنم

آنگونه عاشقم که نیستان را

                                   یکجا هوای زمزمه دارم

آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر است

زیبا

چشم تو شعر

چشم تو شاعر است

من شعرهای چشم تو هستم

زیبا

کنار حوصله ام بنشین

بنشین مرا به شط غزل بنشان

بنشان مرا به منظره ی عشق

بنشان مرا به منظره ی باران

بنشان مرا به منظره ی رویش

                              من سبز می شوم

زیبا ستاره های کلامت را

در لحظه های ساکت عاشق

                                   بر من ببار

بر من ببار تا که برویم بهاروار

چشم از تو بود و عشق

                        بچرخانم

                                 بر حول این مدار

زیبا

 زیبا تمام حرف دلم این است

من عشق را به نام تو آغاز کرده ام

در هر کجای عشق که هستی

                                           آغاز کن مرا.!

ترس ت را زمين بگذار و
دستانت را در دستانم!
غرور را كنار بگذار و 
شانه هايت را كنارِ شانه هايم!
حيفِ تقويم است،
يك پاييز ديگر را هم ورق بخورد و 
هيچ تاريخى را به اسم خودمان ثبت نكرده باشيم!
باور كن
هوايش جان ميدهد براى دلبرى
براى دل بردن از يار
براى نفس كشيدن
براى قرارهاى از پيش تعيين نشده
اين روزها 
به ما
به يك،حالِ خوبِ مشترك نياز دارد.
بيا!؛
مثلاً وقتى باد درز پنجره را پيدا كرده و 
با منحوس ترين صداى دنيا توى گوشم ميپيچد،زنگ بزن
صداى تو پر كند تنهايى ام را!
فكرش را بكن؛
سالها بعد 
و پاييز هايى كه برگ برگ پُر ميشود از دوست داشتنمان.
باور كن حتى پاييز هم پشتش به زمستان گرم است !
همه چيز جور است 
برگ هايى كه قرار است صداى قدم هايمان را به رخ كوچه بكشند
نم باران و هواى بلاتكليف
ابرهاى مردد 
و تو
و تو
و تو.
و من كه از دلتنگى پاييز ميترسم!